Juni - November 2018

O wat gaat de tijd snel. Het is alweer een half jaar geleden dat ik het vorige bericht maakte. Ondertussen is er wel het een en ander gebeurd.

Om te beginnen was er op 20 juni het ‘Mid Winter Dutch Dinner’ bij de ‘Clareville Bakery’ - een bakkerij en 'cafe' gerund door een Nederlander en zijn Kiwi vrouw. Helaas waren we niet op tijd om hieraan deel te nemen, maar mijn collega was er wel en stuurde me het menu door. Onder andere: bitterballen, boerenkool en appeltaart, maar ook nasi goreng, oliebollen, patat oorlog en erwtensoep. We hadden er graag bij geweest.

Om de tijd tussen vakanties een beetje te breken zijn we ook twee weekeindes weg geweest. Het eerste weekeinde was eind juli met de bestemming Wellington - niet zo ver, maar ver genoeg om er even uit te zijn. Op de zaterdag hadden we een rondleiding door de ‘Weta Cave’ en de ‘Great War Exhibition’ geweest. De ‘Weta Cave’ is beroemd voor het werk dat daar gedaan is voor de Lord of the Rings en Hobbit films, ook al hebben ze aan veel meer films meegewerkt.
De rondleiding werd door iemand verzorgd die nog weleens als figurant in de films van Peter Jackson werkt. Dit onder het mom van 'als Peter Jackson je vraagt om als dronkaard te figureren en je kan gratis bier drinken en je krijgt er ook nog voor betaald, dan zeg je geen nee'. Tsja, zit wat in. Er werd veel uitgelegd hoe het zoal in z'n werk gaat om alles voor een film te ontwerpen, uitproberen, testen en te maken. Veel voorwerpen bestaan in het dagelijks leven niet en moeten vanaf het begin bedacht en gemaakt worden.
Ook zagen we het atelier van een van de weinige zwaardsmeden ter wereld. Zelfs het Britse koninklijk huis heeft er een zwaard laten maken. Ook konden we de werkplaats zien waar allerlei kleine attributen gemaakt werden. Zo was er een neus van zo'n $500, speciaal gemaakt voor de acteur. Deze kan de neus slechts een keer dragen en om de scene te filmen ben je al snel een paar maanden verder. Zo zie je maar dat een film best duur kan worden. Tot slot maken ze ook van alles voor iedereen. Dus als je iets bijzonders wil laten maken en een paar miljoen hebt, dan doen ze dat.

De ‘Great War Exhibition’ is een tentoonstelling ober de eerste wereldoorlog en was in het National War Memorial -het nationale herdenkingsmonument- in Wellington. Een erg indrukwekkende tentoonstelling met goede, maar soms korte uitleg. Ook hier heeft de ‘Weta Workshop’ en Peter Jackson aan meegeholpen. Een interessant feit is dat de poppen die gebruikt zijn, afbeeldingen van mensen zijn die 1.25 keer vergroot zijn. Het perfectionisme van de ‘Weta Workshop’ dicteert dan ook dat alles 1.25 keer zo groot is. Dus ook de dikte van de haren, de grootte van de stiksels in de kleding enzovoort. Tot in de kleinste details is het perfect.

In september was er weer het jaarlijkse 'Daffodil Festival' in het dorp. Dit draait om de narcissen waarmee Carterton zich promoot. Er zijn allerlei eettentjes en activiteiten. Er rijdt een stoomtrein (de ‘Daffodil Express’) van Wellington naar Carterton (en Masterton) en aan het einde van de dag weer terug. En -het leukste- je kan voor een kleine donatie aan een goed doel een bosje narcissen plukken in een behoorlijk groot veld.
Even later hebben we Feija's verjaardag gevierd. Een aantal weken eerder hadden we meegeholpen met het verhuizen van de plaatselijke boekwinkel. Duizenden boeken zijn ingepakt en een stukje verderop weer uitgepakt in de nieuwe winkel. In een zaterdag was alles verhuisd en op maadag opende de winkel weer op de nieuwe locatie. Tijdens deze verhuizing hintte Feija naar twee origami boeken. Deze heeft ze dan dus ook voor haar verjaardag gekregen. Ook heeft ze een aantal mooie schilderijtjes gekregen van Nieuw-Zeelandse vogels gemaakt door een Nieuw-Zeelandse kunstenares. 's Avonds zijn we uit eten geweest bij Balter, een restaurant / bar hier in het dorp.
en weer later hadden we ons tweede weekeinde weg. Dit ging naar Hawke's Bay en de aanleiding was een workshop bij de Ash Ridge wijngaard. Wij zijn lid van hun wijnclub en werden uitgenodigd voor een 'wine blending' workshop. Er waren ongeveer 35 mensen aanwezig die in groepjes van ongeveer view personen aan het werk gingen. Onder leiding van de wijnmaker was het doel om uit vier verschillende wijnen de lekkerste wijn te mengen. Alle wijnen waren van de Syrah druif, maar de verschillen zaten in de sub-soort van de druif en hoe oud de wijnranken zijn. Het is erg interessant om de verschillen te proeven en te ruiken en te ervaren hoe mengen de uiteindelijke wijn beter maakt dan de afzonderlijke wijnen. Uiteindelijk produceerde ons groepje de 'winnende' wijn. Daarna kregen we nog eten met wijn en al met al was het een zeer geslaagde dag.

Al sinds dat we in Carterton wonen zijn we op zoek om wat (meer) vrijwilligerswerk te doen. In eerdere berichten hebben jullie kunnen lezen dat we zo nu en dan meehelpen bij evenementen hier in de buurt. Om dit wat meer vorm te geven zijn we dit jaar lid geworden van Rotary, en wel de ‘Rotary club van Carterton’! Een groep van ruim dertig mensen, waarvan wij nu de jongsten zijn. Het lijkt erop dat we de gemiddelde leeftijd met ongeveer een jaar verlaagd hebben! Ondertussen hebben we meegeholpen met de ‘A&P show’, de kerstoptocht en wat kleinere dingen. De ‘A&P show’ is een evenement waar vanouds de agrarische sector tentoonstelling voor de nieuwste snufjes, de beste dieren en om elkaar te ontmoeten. Dit maakt er nog steeds deel van uit, maar het is nu meer een familie-evenement.

Thuis is er ook van alles gebeurd. Als eerste is Feija weer begonnen met kaas maken. Omdat de kaaspers die we hadden niet zo goed werkte, heb ik een nieuwere, robuustere pers gemaakt. Hiermee kunnen we net iets grotere kazen maken. En gelukkig voldoet 'ie aan de verwachtingen.
Wat minder leuk -maar wel verwacht- is, is dat het weiland waarover we uitkijken momenteel ongevormd wordt in een nieuwe woonwijk. Dat zal wel even wennen worden, maar we hebben nog steeds genoeg ruimte om ons heen. Veel kavels zijn al verkocht, inclusief degene direct naast ons.
Dit voorjaar hadden we ook veel wilde konijnen in de tuin, en nog steeds huppen er een paar rond. Er waren zelfs vijf jongen, die uit een hol kwamen waarvan de ingang onder het 'deck' bij de voordeur zat: een mooie veilige ingang. Ze hebben het niet overleefd - wat niet zo erg is omdat wilde konijnen hier als ongedierte gezien worden. Drie konijnen zijn door de katten (bijna) gedood -waarschijnlijk Yaro- en de laatste twee hebben we opgesloten in het hol. De katten laten we meestal alleen naar buiten als we zelf thuis zijn. Een keer hebben we ze buiten gelaten terwijl we weggingen en 's avonds vonden we een dood konijn in de studeerkamer. Een foto heb ik maar niet gemaakt aangezien de ontlasting ernaast lag en de kop geheel verdwenen was - bleh.

Ook hebben we een groot project afgerond, dat we al sinds het begin in de planning hadden. We hebben lang na moeten denken over de juiste oplossing die goed werkt en ook nog betaalbaar is, maar nu hebben we mooie randen langs de oprit. Ook is de oprit weer goed aangevuld met grind zodat er geen plassen meer op staan naar een hevige regenbui.
De groentetuin doet het ook nog steeds erg goed. We hoeven bijna geen groente meer in de winkel te kopen. De venkel, rode bieten, prei en witte kool zijn op en nu staat er weer nieuwe planten in: paksoi, sla, rode bieten, tomaten, prei, wortel, venkel, aardbeien, sperziebonen. Verder doet het citrusfruit het goed. De vijg en de druiven trekken weer bij nadat we laat in het seizoen nog een heel gemene nachtvorst hadden gehad: alle uitlopers waren doodgevroren.

Onderweg naar mijn werk gebeurt er ook regelmatig wat. Zo heb ik een paar keer met mijn scooter meegeholpen op schapen en koeien weer de goede kan op te leiden. Een scooter is best handig daarvoor. Ook kwam ik een keer een paartje ‘Paradise Shellducks’ tegen met zeven jongen die zigzagde over de weg. Die heb ik maar zo goed en kwaad al het ging van de weg af gemanoeuvreerd. Natuurlijk gebeurt het ook nog wel eens dat je moet wachten op een kudden schapen die verweid wordt. De boerderij waar mijn werk is heeft kortgeleden een veeverweidplaats aangelegd, zodat de weg minder lang geblokkeerd wordt.

In november kregen we erg slecht nieuws. Op 13 november is geheel onverwacht mijn moeder overleden. Dit was een grote schok en nadat ik bijgekomen was van het nieuws heb ik besloten om af te reizen naar de begrafenis. Dus stapte ik op 15 november in het vliegtuig naar Nederland on op 22 november weer terug te komen. Ik ben blij dat ik rustig afscheid heb kunnen nemen en bij de begrafenis kon zijn. Ook waardeer ik heel erg de steun van iedereen die erbij aanwezig was, zowel fysiek als in gedachten. Het was een mooie en passende uitvaart.
Tijdens een van de Rotarybijeenkomsten heb ik de toast uitgebracht te nagedachtenis aan mijn moeder. Halverwege december was er ook een herdenkingsdienst van een uitvaartondernemer waar wij haar herdacht hebben middels het aansteken van een kaarsje. Die dienst war trouwens erg goed verzorgd en mooi uitgevoerd.

Tijdens de begrafenisdienst in Nederland hebben mijn broer en ik haar leven de revue laten passeren en eindigden we beide met een persoonlijke tekst. Die van mij wil ik hierbij delen.


"De inspiratie voor het volgende gedicht kreeg ik terwijl ik in het vliegtuig zat, ergens boven Sydney, rond middernacht NZ tijd.
Het woord whanau in de tekst staat voor de uitgebreide familie, en mensen die een familierol vervullen.
Het heet Midnight Dinner

Tien kilometer hoog rosbief pasta zalm
Alleen met mijn gedachten
Onderweg naar - naar de berg
Tranen mengen met thee - troost

Tussen beide belangrijkste vrouwen in mijn leven
Een thuis, een bestemming
Leegte alom - hoop later
Steun van whanau geeft kracht

Klim naar toekomst met verlies
Hier lig je - mijn oorsprong mijn reden
Deel van mij gaat met jou
Deel van jou blijft in mij

Ma, ik ben trots op je en hou van je
Rust zacht - tot ziens"


Tot slot wensen we jullie een gezellige kerst en een heel voorspoedig 2019!

De foto's: https://photos.app.goo.gl/AbrJ2b5mnCw6M6y1A