Winter 2021

Eind juni was het tijd voor twee weken vakantie. Dit keer geen wintervakantie in Australië of Tonga, maar gewoon in Nieuw-Zeeland. We zouden naar Australië of de Cook Islands kunnen, maar het risico dat de 'bubble' met deze landen breekt is best groot. Als dat gebeurd kan je wellicht niet direct terug of moet je twee weken in quarantaine en dat is het risico niet waard.

Wintervakantie in Nieuw-Zeeland dus. Dit keer hadden we geen accommodatie van te voren geboekt, maar besloten we om daar heen te gaan waar het weer het beste is. De eerste stop: Hawkes Bay. Dit is altijd een goede plek om te zijn in de winter. Vaak mooi, rustig weer en niet zo koud. we hebben voornamelijk gefietst en enkele wijngaarden bezocht. We zijn een dag langer gebleven omdat we wellicht een permacultuuronderzoekscentrum konden bezoeken. Wanneer dit mogelijk leek te zijn besloten we noordwaarts te gaan in plaats van naar het westen.

Op weg van Havelock North naar Wairoa, een redelijk lange slingerende weg met weinig plaatsen om te stoppen. Helaas kregen we te horen dat de persoon die we in het onderzoekscentrum zouden ontmoeten toch niet kon. Jammer, maar we hadden de camping in Wairoa al geboekt, dus daar hebben we overnacht. Wairoa is een arm gebied, met weinig werkgelegenheid. Nadat we gearriveerd waren hebben we een mooi stuk langs de rivier gewandeld. Er ligt een mooi pad dat helemaal doorloopt naar de monding van de rivier - we hebben slechts een deel ervan gewandeld.

De volgende dag reden we op tijd weg uit Wairoa. We hebben 4 uur rijden in het vooruitzicht naar Te Araroa via de oostkust en het weer lijkt winters en slecht te worden. Even hadden we overwogen om de hotpools van Morere te bezoeken. Dit ligt op zo'n 40 km van Wairoa. Gezien de lange rit en het slechte weer slaan we de hotpools dit keer over. Achteraf was dit maar goed ook. De we van Wairoa naar Gisborne loopt op sommige plekken best hoog door de heuvels. Halverwege reden we zelfs even door een nattesneeuwbui. Nadat we op onze bestemming aangekomen waren bleek dat 3 uur nadat we dit punt gepasseerd waren, de weg afgesloten werd vanwege sneeuw. Gelukkig waren wij op tijd!
De weg van Gisborne naar Te Araroa is een mooie weg - zoals er vele zijn in Nieuw-Zeeland. De weg volgt de oostkust, maar ligt meestal een stukje landinwaarts. Zo nu en dan kom je door een dorpje aan de kust zoals Tolaga Bay en Tokomaru Bay. Tolaga Bay is bekend van de langste pier in Nieuw-Zeeland en wellicht de langste op het Zuidelijk Halfrond. De 600 meter lange pier werd tussen 1929 en 1968 voor de scheepvaart gebruikt en er liep een spoorlijn over. Nu voornamelijk in gebruik door vissers. Aan het eind van de middag bereikten we onze camping in Te Araroa. In Te Araroa passeerden Nieuw-Zeelands oudste (600 jaar) Pohutukawa tree: Te Waha-o-Rerekohu.

Na een nacht in Te Araroa en het meest oostelijke punt van onze reis, vervolgden we onze route naar het westen. Het weer was weer goed, zodat we volop konden genieten van de weg langs de kust. Onderweg zijn we nog even gestopt bij de Anglicaanse kerk van Raukokore, een alleenstaande kerk direct aan de kust zonder dat er een dorpje in de buurt leek te zijn. Een mooi houten gebouw waar we helaas niet in konden omdat het gerestaureerd werd. Onder de kerk word gebruikt door "blue penguins" on hun nesten te maken - hopelijk worden ze niet te erg verstoord door de werkzaamheden. Onze route bracht ons vervolgens via Opotiki op de camping in Whakatane voor een erg koude nacht - zelfs ik had de verwarming nodig :-).

Na deze koude nacht vertrokken we naar onze volgende bestemming: Rotorua. Niet rechtstreeks, maar via Tauranga. Voor mijn werk heb ik een betere / hogere bureaustoel nodig en aangezien het erg lang duurde, ben ik zelf maar op zoek gegaan. In Tauranga hebben we een paar winkels bezocht om een aantal stoelen uit te proberen - vandaar de wat langere route. 's Middags zijn we nog gestopt bij de Kaiate Falls ten zuidoosten van Tauranga. Mooie watervallen, wandeling en uitzicht. Aangekomen in Rotorua hebben we direct ons huisje zonder badkamer en wc gewisseld voor een met badkamer en wc, zodat we 's nachts eventueel niet naar buiten hoeven. Ook hier werd het koud en heeft het zelfs gevroren.
Na een goede en koude nacht onder veel dekbedden - Feija was bijna niet meer te vinden :-) - maakten we 's ochtends een wandeling rond het "TikiTapu" / "Blue Lake", het meer waar onze camping aan lag. Een mooie winterwandeling van 5.5 km langs het meer en door bos met zo nu en dan uitzicht over het meer. Halverwege kon je de wandeling uitbreiden met een route rondom het "Rotokakahi" / "Green Lake" van 11 km. Dat hebben we maar niet gedaan. Op dat punt heb je wel mooi uitzicht over beide meren. Daarna hebben we wat gedronken bij Te Puia met uitzicht over de geisers van de "Whakarewarewa Thermal Valley" waarvan "Te Pohutu" geiser de grootste actieve geiser is van het zuidelijk halfrond. Tot slot hebben we nog genoten van de geothermische hete baden van de Polynesian Spa.

Vroeg op! Het is nog maar net licht en we moeten de autoruiten krabben. Vandaag staat Hamilton op het programma en om half tien hebben we een rondleiding geboekt bij de enige theeplantage (Zealong) in Nieuw-Zeeland - bij Hamilton. We willen ons niet haasten en moeten bedacht zijn om mogelijk winters weer met name ijzel. De theeplantage is ontstaan vanuit het idee van de Chinese immigrant die in 1996 een Camelia struik zag bloeien bij de buren. Aangezien de theestruik van dezelfde familie is, dacht hij: "Dan kan ik vast ook thee verbouwen hier!". Hij heeft zo'n 15000 stekjes over laten komen waarvan er slechts 130 de reis overleefden. Deze 130 stekjes zijn uitgegroeid tot de 1,2 miljoen theestruiken die de plantage nu heeft. De rondleiding werd afgesloten met een theeceremonie en high tea.
Na de rondleiding bezochten de de Hamilton Gardens. We dachten dat dit 'gewone' botanische tuinen waren, maar dat was niet het geval. Deze tuinen zijn een collectie van verschillende thematuinen, van oud Engelse Tudor tot Indiase en Japanse tuinen en surrealistische tot permacultuur 'huis-tuin-en-keuken' tuinen. Erg leuk on doorheen te lopen en heel mooi opgezet. En er komen nog meer thematuinen!

Deze nacht overnachten we in een bed-and-breakfast bij mensen met een "lifestyle block" op het 'platte'land. Een "lifestyle" block is een stuk land van zo'n 1 tot 4 hectare waar mensen wonen die niet meer in een stad of dorp willen wonen, maar de vrijheid van het buitenleven willen ervaren. Meestal hebben ze wat gezelschapsdieren als kippen af schapen. Een leuke plek om te overnachten.
Na een goede nachtrust pakken we alles weer in en gaan op weg naar National Park waar we de volgende nacht slapen. Het is mistig en rond het vriespunt - dat wordt dus oppassen met rijden. En niet zonder reden - halverwege is een ongeluk gebeurd met een busje dat van de weg gegleden is. Er word gestrooid met steentjes en we moeten erg langzaam rijden: ijzel! We blijven langzaam rijden totdat de mist optrekt en de temperatuur weer wat stijgt. Het is een mooie zonovergoten dag geworden en we besluiten in National Park direct door te rijden naar het skigebied van Whakapapa op de noordhelling van Ruapehu. Dit weekend is het winterseizoen geopend en de "Sky Waka" een 10-persoons gondellift is open. We willen het uitzicht wel eens zien!
De gondel eindigt bij een restaurant met erg mooi uitzicht over het skigebied en verder. Een mooie plek voor de lunch. De hogere pistes zijn nog niet open vanwege gebrek aan sneeuw, maar een lager beginnerspiste is dat wel (dankzij sneeuwkanonnen) en we blijven even om van de activiteit te genieten.

We zijn bijna aan het einde van de vakantie en gaan nu echt op weg naar huis. Nog twee nachten in de Manawatu, eerst in Foxton Beach waarna we 's ochtends bij de Dutch Oven ontbeten en bij de Dutch Shop in de molen van Foxton nog het een ander gekocht hebben. Daarna zijn we vertrokken naar Palmerston North waar we een erg mooi stuk van zo'n 10 km langs de Manawatu River gefietst hebben. Daarna bezochten we het Wildbase Recovery Centre in Palmerston North. In dit centrum kunnen dieren uit het wild herstellen nadat ze een behandeling hebben ondergaan in de dierenkliniek van Massey University. Op dit moment waren er weinig dieren: een aantal NZ Wood Pigeons (Kereru), Tuatara, en Blue Ducks (Whio), waarvan de alleen de duiven gezien hebben. Toch ene leuk uitstapje!
Van hier gingen we naar onze accommodatie bij Fielding. Weer bij mensen op een "lifestyle block" tussen de weilanden. De volgende dag bezochten we een huis in aanbouw in Fielding. Het is ene prefab huis van een bedrijf waar wij misschien ons nieuwe huis mee bouwen - dus goed om een beeld te krijgen hoe dit eruit ziet. Daarna op weg naar huis en de katten ophalen.

Thuis aangekomen kon het gewone leven weer beginnen. Als eerste hebben we onze kavel op Lincoln Road (het heet nu Miles Lane) te koop gezet. We hebben potentiële kopers twee weken de tijde gegeven om een bod te doen en twee mensen hebben dit gedaan. We zijn met het hoogste bod verder gegaan en dit geaccepteerd. Op 23 augustus is de overdracht. Wat we ook te horen kregen was dat de huiseigenaar half november in 'ons' huis wil gaan wonen. Dit beteken dat wij er dus uit moeten. Tegen die tijd is onze nieuwe kavel hoogst waarschijnlijk nog niet van ons, dus moeten we tijdelijke woonruimte vinden. We moeten ons dus voorbereiden op verhuizen. Als eerste hebben we een aantal oude IKEA kasten verkocht, omdat we die niet meer nodig hebben en niet nog een keer willen opslaan en verhuizen.

Verder had ik nog een bijzondere ervaring onderweg naar mijn werk. In een weiland lag een koe te kalven en dat is altijd wel speciaal om mee te maken - kop en voorpoten waren er al uit. Na een tijdje leek het erop dat het kalf vast zat en het leek erop dat ze wel wat hulp kon gebruiken. Natuurlijk was er niemand in de buurt, dus heb ik zelf maar ingegrepen. Het kalf zag er al niet zo goed uit, met de tong uit de bek. Na een tijdje trekken aan de voorpoten was het me gelukt en het kalf 'stond' op de wereld, en er leek wat leven in te zitten. Even later stopte een bekende van de boer die verder hielp het kalf warm te houden. De boer werd later erbij gehaald en hielp de koe en kalf verder. Ik werd als bedankje uitgenodigd voor de koffie. Eind goed al goed. Leuk detail, de boer is ongeveer 20 jaar geleden uit Alblasserdam naar Nieuw-Zeeland gekomen en ging naar school in Ottoland.

Op 14 augustus hebben we allebei onze eerste Covid vaccinatie gehad. In Nieuw-Zeeland prikken ze alleen maar met Phizer. Feija's tweede prik is drie weken later, die van mij zes weken later.
Wat betreft Covid zitten we ondertussen weer in lockdown. Op 17 augustus was 1 persoon in Auckland buiten quarantaine positief getest. Doordat vermoed (en later bevestigd) werd dat het om de deltavariant ging, ging heel Nieuw-Zeeland in lockdown level 4. Dit houdt in dat je als huishouden in je bubbel moet blijven, en je alleen naar buiten mag voor essentiële zaken (supermarkt, doktersbezoek, Covidtest, Covidvaccinatie, etc.) en voor een lokale wandeling of fietstochtje. Alle niet essentiële bedrijven zijn dicht. Verder moet je 2 meter afstand houden en zijn mondkapjes verplicht in bedrijven die nog wel open zijn. Volgende week woensdag gaat alles ten zuiden van Auckland naar level 3, wat iets meer vrijheid geeft. Ondertussen zit er -dankzij de strikte lockdown- een lineaire groei in het aantal besmettingen (dat is goed nieuws).
Dit had ook tot gevolg dat we op onze 20e trouwdag niet uit eten zijn gegaan. Als alternatief hebben we thuis kaasfondue gegeten met champagne.

Al met al gebeurt er dus genoeg!

De foto's: https://photos.app.goo.gl/sc4M3WGq7X4qqAYV7