Februari - Mei 2018

Zomer heeft plaatsgemaakt voor herfst. De eerste nachtvorst hebben we alweer gehad en het is nu vaker regenachting en koud. Tussendoor hebben we nog wel mooie dagen waar we dan ook extra van genieten.

Dit verslag begint in februari in Napier. In het derde weekeinde van februari wordt ieder jaar het Art Deco festival gehouden. Het staat geheel in het teken van de 30-er jaren van de vorige eeuw. Mensen kleden zich in de stijl van die tijd en vrijwel alle jaren-30 auto's uit Nieuw-Zeeland zijn er. Er zijn veel activiteiten en de meeste zijn gratis. Zo hebben we een fietstocht(je) van Napier naar Ahuriri gereden, zijn rondgereden in een oldtimer en hebben we genoten van een zeepkistenrace. Verder is er veel muziek en van-alles-en-nog wat te doen. Het weer werkte erg mee het hele weekeinde was schitterend. Erg leuk!

In maart (en april) was Feija's moeder Marijke voor zes weken op bezoek uit Nederland. Dit hebben we samen laten vallen met onze vakantie en we zijn twee weken naar het Zuidereiland geweest. De route startte en eindigde in Christchurch en bracht on in Oamaru, Dunedin, The Catlins, Invercargill, Te Auna, Milford Sound, Queenstown, Arrowtown, Cromwell, Alexandra en Lake Tekapo. Een mooie rit met soms een paar lange rijdagen, maar een goede manier om familie een deel van het land te laten zien.
Marijke vloog op Christchurch, dus wij vlogen ook eerst vanaf Wellington daar heen om haar op te halen. Nadat we de huurauto hadden opgehaald liepen we terug naar de aankomsthal op haar welkom te heten. Na lang wachten was ze er en hebben we eerst wat gedronken waarna we naar de camping in Christchurch gereden zijn. Gedurende de hele vakantie hebben we overnacht op campings in huisjes. Deze hebben meestal twee slaapkamers, een keuken, badkamer en woonruimte. Genoeg voor vakantie.
De volgende bestemming was Oamaru waar we 's avonds de 'little blue penguin' aan land hebben zien komen. Na meerdere keren gezien te hebben blijft dit toch erg leuk. In Dunedin hebben we Marijkes verjaardag gevierd met een lunch in de 'Glenfalloch Gardens'. Ook een rondrit over het 'Otago Peninsula' mocht niet ontbreken, dus dat deden we de volgende dag. Invercargill -helemaal in het zuiden- was de volgende bestemming. Niet de kortste weg, maar via de Catlins. Dit is een natuurpark waar veel moois te zien is, maar wat toeristen vaak links laten liggen. Alleen het rijden door het park is al mooi, maar we zijn nog gestopt bij de Purakaunui watervallen, het 'Petrified Forest' en de vuurtoren van 'Waipapa Point'. Invercargill bereikten we laat in de middag, maar het huisje was uitstekend.
Onze reis vervolgde via Te Anau naar Milford Sound waar we weer een erg mooie rit over de Milford Road hadden. In Milford Sound maakten we een cruise door het fjord en hebben we heerlijk genoten van de omgeving en het mooie weer. Ook al valt er hier ongeveer 7 meter regen per jaar, het was nu droog en zonnig. Het nadeel is dan wel dat er bijna geen watervallen zijn.
De volgende stop is Cromwell. Een lange, maar makkelijke rit. We hadden zelfs nog tijd voor een ijsje bij Mrs Ferg en thee in het restaurant boven aan de gondel in Queenstown. Daarna naar Cromwell waar we een aantal dagen gebleven zijn. Vanuit hier hebben we uitstapjes gemaakt naar Arrowtown en Alexandra. Arrowtown is een oud goudzoekersdorpje uit de 1860-er jaren. De hoofdstraat is nog in oude stijl, ook al zitten er natuurlijk nieuwe winkels in. Het is razend populair bij toeristen en het heeft een gigantische aantrekkingskracht op Chinezen en niet omdat tijdens de goudkoorts veel Chinezen hier gewerkt en gewoond hebben. Nee, het is een populaire plek om te trouwen. In de paar uur dat we er waren hebben we verschillende bruidsparen gezien.
Alexandra is een mooie plaats en het is bekend van de Otago Rail Trail -een meerdaagse fietsroute over de oude loop van de spoorweg- en met de rest van Central Otago van de wijnindustrie. Wat ze ook hebben is een 'Mountain Clock': een werkende klok met een diameter van 11 meter die tegen een bergwand aangemaakt is. Grappig om te zien. Heerlijk geluncht bij Shaky Bridge Bistro en daarna weer terug. Onderweg zijn we nog even gestopt bij de Clyde Dam - en van de grootste waterkrachtcentrales in Nieuw-Zeeland. In Cromwell zijn we nog door Old Cromwell Town gelopen. Het oude centrum van Cromwell is begin 1990 onder water komen te staan door de aanleg van de Clyde Dam. Een aantal gebouwen zijn verplaatst en gerestaureerd en anderen staan er nog als ruïne of zijn onder water.
De volgende etappe bracht ons via Mount Cook Village in Lake Takapo -Nee niet het meer, maar de plaats. Weer een mooie tocht over de Lindis pass en naar Mount Cook Village. Helaas konden we Mount Cook en de gletsjers zelf niet zien vanwege de bewolking, maar we hebben een mooie plek gevonden om onze lunch op te eten. In Lake Tekapo hebben we -net als iedere andere toerist- de Church of the Good Sheppard' bezocht, waar we nog even met iemand van de kerk gesproken hebben. Hij komt oorspronkelijk uit Nederland en wist nog aardig wat van Nederland. Ja, je komt ze overal tegen. De laatste rit via Geraldine naar Christchurch waar we in de Koru lounge van Air New Zealand gewacht hebben op het vliegtuig naar Wellington. Vandaar weer terug naar huis.
Na deze rondreis bleef Marijke nog vier weken bij ons logereen. Feija en ik gingen weer aan het werk en Marijke heeft veel gefietst in de omgeving. In het weekeinde tijd voor uitstapjes naar onder andere Cape Palliser, Lake Ferry, Caste Point of wandelen in Fensham Reserve of Mount Holdsworth. Maar ook pizza bij 'The Water Mill Bakery' of een wijntje met friet in de 'Galdstone Inn'. Ook hebben we een aantal evenementen van het 'Wairarapa Ballon Festival' bezocht. Op 8 april hebben we Marijke naar het vliegveld gebracht en was het tijd om afscheid te nemen.

In april was mijn verjaardag en dat hebben we gevierd met een traktatie op mijn werk overdag en een uit etentje in Greytown 's avonds. Op Koningsdag waren we uitgenodigd in Napier, nier speciaal voor Koningsdag, maar het kwam net zo uit. We hebben bijgepraat met vrienden en kennissen. Vrienden die we al jaren niet mee gezien hebben waren nu overgekomen uit Tauranga. Erg leuk om ze weer eens te zien. We hebben gegeten bij Indonesia - het enige Indonesische restaurant in Napier, uitgebaat (nog) door Nederlanders.

Wat er verder nog gebeurd is? In de tuin groeit (bijna) alles goed. We hebben mooie bloemen in de artisjok plant gehad en maandenlang groente uit de tuin kunnen eten: Courgette, komkommer, rode bieten, wortels, prei, butternut squash, paksoi, enz. Ook voor fruit kwamen we er goed vanaf. Op mijn werk staan twee appelbomen en een feijoaboom. Vooral de feijoaboom heeft het heel goed gedaan en ik heb wel 40-50 kilo eraf kunnen halen om thuis op te eten. De garagemuur hebben we ook wat opgevrolijkt door een aantal metalen vlinders op te hangen. Het volgende project dat we nu plannen is om een rand langs de oprit te maken, zodat deze beter van de tuin afgescheiden is.
Tot slot ons ad-hoc vrijwilligerswerk. Dit keer hebben we de Rotary of Carterton meegeholpen met de voorrondes en de finale van 'Talent Wairarapa', een talentenjacht hier in de regio. Erg leuk om te doen en er waren verrassend goede optredens bij - er waren eigenlijk geen slechte!

Tot slot een boektip: HEX van Thomas Olde Heuvelt (Nederlandse versie). Een schitterend meeslepend boek dat zich afspeelt in mijn geboorteplaats Beek Ubbergen.

De foto's: https://photos.app.goo.gl/htcLBHE5dgzcz7m48