December 2013: Hoog (s)tepunt van het jaar

December was een drukke maand. We leuk druk. We hebben veel in de tuin gedaan. Met wisselende resultaten. De groentetuin blijft een beetje kwakkelen. Al hebben de tomaten, bonen en de wortelen er ineens zin in gekregen. Die groeien als kool. De kool daarintegen …… De paprika, courgette en aubergine hebben we eindelijk kunnen uitplanten. Ze waren mooi gegroeid in het kasje dat we hebben. Ze zaten alleen onder de luis. Bladeren besproeit met water en zeepsop. Dat hielp goed tegen de luizen, maar alle bladeren verbrandde spontaan in de zon. Weg moeizaam opgekweekte plantjes. Ze doen het nog wel, maar of het nog wat wordt seizoen betwijfel ik.
De perzik- en appelboom doen het wel goed dit jaar. De eerste eigen perziken hebben we al kunnen eten. De aardbeienoogst is wat minder dan vorig jaar, maar nog steeds goed. De frambozen en bramen komen langzaam op gang. De druiven hebben behoorlijk wat trossen, maar die zullen wel voor de vogels zijn aangezien we er geen netten over willen spannen.

We hebben ook weer eens 6 kuub zand laten komen. Alex heeft een terras uitgegraven van 7x6m en dat moest opgevuld worden met zand. Er waren ook nog wat andere paadjes die nog wat extra zand konden gebruiken. We zijn nu eindelijk (na bijna 2 jaar) klaar om tegels te gaan leggen op alle paadjes (de bezorgkosten voor tegels zijn heel hoog (omdat ze zo zwaar zijn en we er veel nodig hebben) en we willen alles in een keer bestellen en laten leveren). Helaas moeten de tegels nog gemaakt worden en gecombineerd met de uithardtijd en de vakantiesluiting worden ze pas begin maart geleverd. Dat was balen. We hadden ons echt verheugd op het leggen van de tegels. De tuin wordt dan zoveel meer af. Nou ja, een paar maanden langer wachten kan ook nog wel.
Wellicht dat het terras achter (van 7x6m) toch een deck (van hout) wordt. We willen een terras aanleggen met tegels van 60x60cm. Daar zouden we er zo’n 88 van nodig hebben. Blijkt dat we een tegel wel samen kunnen tillen, maar alleen als we hem aan tegenoverliggende kanten vast pakken. En dat maakt het lastig om de tegel goed neer te leggen. Moeten we nog even over nadenken. Het tegelbedrijf gaat pas half januari weer open. We hebben dus nog even.

Ook hebben we planten die een beetje te groot waren geworden voor de plek waar ze stonden proberen te verplaatsen. Met wisselend succes. Van de twee lavendelplanten gaat eentje het wel redden. En een andere plant met veel bloemen (geen idee hoe hij heet) heeft het moeilijk gehad maar ook die red het wel.

In december ook heen en weer gevlogen naar Tauranga voor mijn diploma-uitreiking. Ik ben al in juni geslaagd voor de studie immigratiewetgeving maar er is maar een keer per jaar een diploma-uitreiking. Dus na ons werk naar Tauranga gevlogen en de volgende ochtend vroeg weer terug. We moeten allebei zuinig zijn met vakantiedagen anders waren we nog wel wat langer gebleven. Erg leuk om eens een Nieuw Zeelandse diploma uitreiking ofwel ‘graduation ceremony’ mee te maken. Het is allemaal er officieel met veel traditie eromheen. Eigenlijk zoals het ook wel op de universiteit in Nederland gaat als je promoveert of doctorandus wordt. Hier heb je al vanaf MBO niveau dat je deel neemt aan de ceremonie. De capes en andere attributen komen pas vanaf bachelor niveau en wat je aanhebt zeg iets over het niveau waarop je afstudeert. In Nederland is afstuderen persoonlijker. Er wordt meestal wel een verhaaltje over je vertelt. Dat was hier niet (ook veel te veel studenten). Je stond in een rij te wachten en als je naam werd afgeroepen, liep je het podium op. Handje schudden met je hoofddocent, even lachen voor de foto en doorlopen. Mijn optreden duurde nog geen 30 seconden. De hele avond bijna 3 uur. Van de hoogleraar die een 40 minuten durende speech hield over politiek en onderwijs en wat het huidige kabinet allemaal fout deed tot de giechelende meisjes van 17 die hun diploma uitgereikt kregen tot de studente die bijna alle prijzen won die te vergeven waren bij de opleiding Business Studies het was allemaal leuk om mee te maken.
Naderhand zijn we met een groep medestudenten in een café nog wat gaan drinken en eten. Erg gezellig. De meeste kende ik van naam, maar had ik nog nooit gezien (de studie was online). Sommige kende ik al wel vanuit het digitale klaslokaal.

December is natuurlijk ook de maand van kerst (en Sinterklaas, maar daar doen we niets aan). Diverse kerstlunches, -afternoon teas, en –feestjes zijn voorbijgekomen. De officiële van ons werk hebben we overgeslagen. Veel te massaal. De van de pilatesvereniging vond ik het gezelligst. Al zien mensen er netjes aangekleed wel heel anders uit dan in hun pilateskleding! Soms was het lastig om mensen te herkennen.

Aan kerst hebben we eigenlijk niets gedaan. Geen boom, geen versieringen etc. Het past gewoon niet. We missen het ook niet. Eerste kerstdag hebben we in de tuin gewerkt. ’s Avonds zijn we wel uit eten geweest om toch nog iets te doen. We zijn naar Martinborough geweest. Een dorpje 20km verderop. We kregen een glas champagne van het huis aangeboden die we heerlijk in de middagzon stonden op te drinken toen we mensen naast ons Nederlands hoorden praten. Het bleken toeristen te zijn die 3 maanden door Nieuw Zeeland aan het trekken waren. Ze logeerden op de camping in Martinborough. De dag nadat zij gepensioneerd was zijn ze vertrokken. We stonden daar leuk mee te praten, toen twee mannen ook in het Nederlands tegen ons begonnen te praten. Na wat heen en weer gepraat, kwamen we erachter dat ze vrienden zijn van vrienden van ons in Napier. Zij wonen ook in Napier (300km bij ons vandaan) en hebben daar een Indonesisch restaurant. Ze waren twee dagen dicht i.v.m kerst en een weekendje weg. We hadden al wel veel over ze gehoord, maar ze nog nooit ontmoet. Grappig, hoe klein de wereld dan toch weer is. We hebben, na enige reorganisatie van het restaurant, met zijn zessen gegeten. Onverwacht gezellig!

Op tweede kerstdag zijn we richting Taupo gereden voor een weekje vakantie. Bij aankomst op de camping bleek dat ze de reservering voor het huisje (cabin) dat we gehuurd hadden niet konden vinden. En met kerst is alles volgeboekt. We kregen twee bedden aangeboden, zodat we in ieder geval een plek hadden om te slapen en de volgende dag zouden we wel kijken water geregeld kon worden (geld terug, andere accommodatie). De receptiemevrouw was niet heel behulpzaam en we hadden er een beetje een hard hoofd in wat ze voor ons zou kunnen doen. Waarschijnlijk had ze een slechte dag of zo, want de volgende ochtend had ze uitgevonden waarom de reservering niet doorgekomen was en alternatieve accommodatie gevonden. Blijkbaar was de camping twee maanden geleden van eigenaar gewisseld en hebben de vorige eigenaren verzuimd te vermeldden dat ze een vermelding hadden op een bepaalde boekingswebsite. Waar wij dus geboekt hebben. Het geld dat wij betaald hebben is dus naar de oude eigenaar gegaan. De dag na ons stond er nog iemand op de stoep met een reservering gemaakt op dezelfde website. Die moesten ze het geld terug betalen, want wij hadden echt de allerlaatste vrije accommodatie gekregen. We moesten twee keer verkassen, maar dat was oke.
De weersvoorspelling voor de hele week was slecht, maar gelukkig zitten de weermensen er vaak naast. De eerste dag zijn we naar Tongariro National Park gereden en hebben we de Taranaki Falls wandeling gelopen. Ook zijn we naar het Whakapapa Skifield gereden. Heel slecht weer daarboven. We zijn snel weer naar beneden gegaan. De dag erna naar Taupo gereden en een voor ons nog onbekend thermaal park bezocht. In de omgeving van Taupo en de vulkanen is de grond onrustig en regelmatig zie je stoom uit de grond komen. Bacteriën en algen die deze warme omgeving wel prettig vinden zorgen voor de mooie kleuren.
Dag drie was een regendag. Lekker in het huisje wat gelezen. Daarna een honingfabriek opgezocht. Eindelijk ook heidehoning gevonden, een van de sterkere honingsoorten. Net als tijmhoning, die vind ik ook al zo lekker. Heide is een uitheemse plant en die willen ze eigenlijk helemaal niet hebben. Tongariro National Park is de enige plek in NZ waar ze heideplanten hebben (en dus ook heidehoning). ’s Middags een high tea gehad in Chateau Tongariro. Niet een kasteel zoals ze in Frankrijk hebben, maar zeker een heel indrukwekkend gebouw, ook van binnen.
De een na laatste dag hebben we een wijngaard bezocht. We waren zee verbaasd er een te vinden in deze regio. Redelijk lange koude winter en een warme zomer, maar al met al een kort seizoen voor de druiven. Maar ze hadden wel lekkere wijnen. Pinot noir, pinot gris en rose, al waren de laatste twee uitverkocht. Van de Pinot Noir kregen we er zelfs een uit 2006 te proeven. Daarvoor in de regen gemidgetgolft op een hele leuk baan. Ze hadden allerlei attracties uit de omgeving nagebouwd, zoals de Ski Fields, de Tongariro Crossing (een 18km lange wandeling om de Tongaro vulkaan). Ook nog een mooie wandeling langs de rivier gemaakt.
De laatste dag wilden we een boottochtje over het meer (dat 35km lang is) maken naar maori rotstekeningen. We hadden naar het meer gekeken de dagen ervoor en het was kalm water. Net die dag waait het als een gek en staan de witte schuimkopjes op de golven. Bij de haven aangekomen bleek de zeilboot ook nog eens veel kleiner te zijn dan ik had gedacht. We hebben nog geprobeerd om de boeking te verzetten van ’s ochtends naar eind van de middag omdat dan de wind zou gaan liggen, maar dat ging niet. Alles was volgeboekt. We stonden na te denken wat we zouden doen; allebei toch meegaan of alleen Alex, allebei niet toen er twee mensen de steiger op kwamen lopen die wilden weten of er nog plek was ergens de komende twee dagen. We hebben dit maar opgevat als teken dat we niet moesten gaan en hebben die mensen onze plek aangeboden. We komen nog wel een keer in Taupo wanneer het wel windstil is.
In plaats van het boottochtje naar een thermaal park geweest: The Hidden Valley. Erg mooi. Je moest eerst met een bootje naar de overkant van het meer (geen wind en stuk kleiner meer dus geen probleem, binnen 3 minuten aan de overkant). Daarna een mooie wandeling door bosrijk gebied. Het blijft opvallend hoe er ineens zo’n stuk land is dat thermaal actief is. Direct eromheen begint het bos weer.

Het was lekker weer en we hebben die middag, oudjaarsdag, heerlijk op verschillende terrasjes doorgebracht. Oudjaarsavond stelt niet veel voor, behalve in de grote steden waar er vuurwerk displays zijn. In het kleine dorpje waar wij zaten was het rustig en om half 11 lagen we al te slapen.
Op 1 januari weer naar huis gereden en Nika opgehaald uit het pension.

Voor foto’s zie:
https://picasaweb.google.com/105061489675034101602/December2013?authuser=0&authkey=Gv1sRgCNKVw5W5m4zmVg&feat=directlink