Januari 2014: Lunch in de wijngaard

Januari is voorbijgevlogen. Het leek wel gisteren dat het oud en nieuw was. Gek hoor, in Nederland duurde januari altijd eindeloos. We hebben nu natuurlijk het voordeel dat her zomer is. De tijd gaat altijd sneller als het warm en zonnig is. In ieder geval in mijn beleving. Daarnaast kwam op 20 januari alweer de eerste feestdag van het jaar langs wat een extra vrije dag betekende.

Het was een rustige maand. De maandelijkse farmer’s markt bij een van de wijngaarden in Martinborough liepen we mis. Deze is altijd de eerste zondag van de maand. Wij stonden er, heel stom, de tweede zondag van de maand denkend dat het de eerste zondag van de maand was. Snap je het nog?

Wat we niet vergeten zijn was de Meandering Vineyard Lunch. Veel ‘meandering’ was er niet bij, maar het was wel erg gezellig en vele grootser dan we hadden verwacht. Vier kleine wijngaarden. Met klein bedoel ik ook echt klein. Vergelijkbaar qua grootte met een aantal wijngaarden in de Achterhoek. Zij hebben niet de marketing budgeten van de grote jongens en besloten 6 jaar geleden om ‘locals’ uit te nodigen om een dag in de wijngaarden door te brengen, wijn te proeven en een hapje te eten te nuttigen. Hun idee was dat deze mensen hun (goede) ervaringen zouden doorvertellen aan anderen.
Nu, zes jaar later, is het een groots evenement. Wij hebben twee jaar op de wachtlijst gestaan. En in totaal meer dan 200 mensen waren aanwezig. Vier bussen vol. Een bus per wijngaard en daarna werd er gerouleerd. Lekker gegeten, lekker gedronken en leuke mensen ontmoet.
Bij de laatste wijngaard nog een tijdje staan praten met Jan, de Nederlandse wijnmaker en eigenaar van Julicher estate. Hij is Limburgs, zoals zijn achternaam Julicher al doet vermoeden. Hij is ondertussen midden 60 en al 41 jaar in Nieuw Zeeland. Hij sprak nog erg goed Nederlands, al is zijn Limburgs beter. Althans volgens hem, want die taal versta ik niet. Soms ging hij over van Nederlands naar Limburgs.

Verder weer wat verder in de tuin. We hebben een lelijk stuk aan de zijkant van het huis aan het zicht ontnomen door wat schuttingdelen te plaatsen. Planten verplaatst met wisselend succes omdat ze te groot werden. Wel met groot succes plantendokter geweest. Tijdens een harde windvlaag brak een tomatenplant in tweeën. De twee delen hingen nog met een klein stukje stam aan elkaar. We hebben de twee delen weer goed op elkaar gezet en met een gewoon stukje plakband vastgezet. De plant groeit nog steeds en er komen ook vruchten aan. Ook nog wat nieuwe planten in de tuin gezet.

Tijdens het kopen van de planten werden we bij het tuincentrum nog verrast door een sterke aardbeving van 6.2 op de schaal van Richter. We stonden buiten, wat een prima plek is om te staan en zagen het gebouw van het tuincentrum heen en weer gaan. Thuisgekomen hadden we geen schade. Alleen twee plastic flesjes die omgevallen waren. Het epicentrum lag wel bij ons in de regio en dichterbij dat centrum was wel meer schade. Er schijnt een hele reeks aan naschokken te zijn, wat normaal is, maar daar hebben wij er geen een van gevoeld.

En helemaal aan het eind van de maand kregen we het goede nieuws dat eindelijk de dakgoot gerepareerd ging worden. Het heeft ruim drie maanden geduurd (de boom viel midden in oktober). We waren ondertussen de waterval aan water, elke keer als er een flinke regenbui naar beneden kwam, wel zat. Een goede les voor een eventueel volgend huis: neem altijd een standaard kleur. Wij hebben een niet standaard kleur dakgoot dat was de reden dat het zo lang duurde. Deze kleur staat maar een keer in de 2-3 maanden op het productieprogramma.

Geen foto’s deze keer. We hebben er maar een paar, en die komen volgende keer wel.

Feija