April - Juni 2015

Weer een kwartaal voorbij. Dit keer met een diploma-uitreiking, verjaardag, 1e wereldoorlogherdenkingen, noodweer, wandelingen, een luxe diner en hollands glorie.

April begon met de diplomauireiking voor ons beide van het 'Certificate in Money Management', een cursusover hoe je met geld om gaat en hoe dingen als rente en investeringen globaal werken. De ceremonie was in Palmerston North en had een erg hoog Maori gehalte. Dit is niet gek, want het instituut is voornamelijk gericht om opleigingen aan Maoris te geven, ook al kan iedereen er een studie doen. Een erg leuke, maar lange bijeenkomst vol met ceremonie.
Hierna volgde mijn verjaardag, die we kleinschalig gevierd hebben. Cadeaus waren onder andere zitzakken voor in de tuin (zitten erg goed!) en ene boek over de 1e wereldoorlog. Erg toepasselijk, aangezien 100 jaar geleden de slag om het Turkse schiereiland Gallipoli gevochten werd door Australische en Nieuw-Zeelandse (ANZAC) troepen tegen het Ottomaanse Rijk. Dit is dit jaar groots herdacht op 25 april in heel Nieuw-Zeeland. Als onderdeel van deze herdenkingen was een militaire parade in Wellington met WW1 voertuigen en uniformen.
Doordat ANZAC Day (25 april) in het weekend viel werd de officiele feestdag gehouden op maandag 27 april - gelijk met Koningsdag in Nedderland. Een leuke bonus. Aan het einde van de maand hebben we ook een mooie wandeling gemaakt bij Martinborough: de kyline challenge. Dit is een 8km wandeling door de weilanden van drie boerderijen, meestal licht oplopend, maar met een aantal steile klimmen en afdalingen erin. De route gaf schitterend uitzicht over Martinborough en omgeving. Een zonnige heldere dag maakte het helemaal compleet. Onze tijd: net onder 2 uur.

In de maand mei was Feija's laatste werkdag gepland. Na geprobeerdt te hebben om nog wat langer te blijven, leek dit onontkoombaar te zijn. Totdat op de een-na-laatste dag ze toch te horen kreeg dat haar contract pas per eind juni op houdt. Dat was een mooie en welkome verassing. Een afscheidslunch had ze al gehad en het cadeau was al gekocht: een citroenboom. Tja, die kan je niet nog een maand laten wachten. Maar op 30 juni hield het dan echt op. Nog een afscheid en het tweeded cadeautje en een traantje wegpinken.

Mei was ook de maand van veel groente en fruit ui eigen tuin: onze eerste eigen feijoas, aubergine, prei wortel en de courgettesoep dien we in de zomer ingevroren hebben. Ook hebben we jam gemaakt. Tijdens een bezoek van Feija aan de kapper kreeg ze een emmer 'quinces' mee. In het Nederlands heten deze raargevormde vruchten kweeperen. Maar wat te doen ermee? Ik had ze rauw proberen te eten, maar dat is niet echt een success. Gelukking bracht het internet een oplossing: jam. Dus schillen, koken en in potten doen. Het smaakt goed (als stoofperen), ook al is het meer moes dan jam. De oogst uit de tuin werd in juni gevold door mandarijnen. Een stuk of vijftien van een klein boompje. We eten er nu nog van!

Dan zoals beloofd het noodweer. Twee keer was het raak. Eerst half mei. Het begon met gewoon regen en dat bleef zo de hele dag in Wellington. De problemen waren dan ook meer ten noorden. Vooral aan de westkust is er gestaag heel veel gevallen: tot 150 mm in 24 uur. Te veel on normaal afgevoerd te worden. Het gevolg: arrdverschuivingen, afgesloten wegen en stilgelegd treinverkeer. Uh-oh. Geen treinen en geen vervangend vervoer. Dan maar een overnachting boeken. Nu bleken er wel ad-hoc bussen te rijden, maar de enige naar de Wairarapa hadden we gemist. Uiteindelijk zijn we met bus en taxi toch nog tuisgekomen - om kwart over negen. De dag erna was er een kleine aardbeving, die een leuke vermelding op intenet uitlokte: "Rain, floods, slips, wind, and now an earthquake. Oh behave wellington! Stop being such a charmer. #eqnz".
Een maand later was het weer raak. Het hele Nooordereiland werd geteisterd door hevige regenval, behalve (gelukkig voor ons) het oosten. Veel wegen waren afgesloten en veel weilanden en huizen ondergelopen. Boven Wellington aan de westkust was de hoofdverkeersader SH1 afgesloten tussen Waikenae en Levin, evens als de drie alternatieve onleidingsroutes via Palmerston North. Het gevolg was dat -als je tussen die plaatsen moest reizen- je geen 35 kilometer rijd, maar via Taupo, Napier en Masterton maar liefst 812 kilometer. De enige overlast die wij ervoeren, was op weg naar de Night Market in Martinborough. De brug vlak voor Martinboroug was afgesloten, zodat we via Carterton moesten - slechts 20 km om.

Wat we verder nog gedaan hebben is een wandeling in het Fensham Resserve in Carterton. Dit is een met bos begroeide heuvel waar een wandelpad van 1 uur is uitgezet. Leuke wandeling met halverwege mooi uitzicht. Net als vorig jaar zijn we nu ook weer naar het Winemakers Dinner geweest in het luxe Wharekauhau Country Estate. Wharekauhau is Maori voor 'A place to learn' - 'Een plaats om te leren'. Het is nog steeds een draaiende rundvee en schapen boerderij, maar je kan er ook overnachten voor veel geld. Het diner bestond uit zeven gangen met telkens een andere wijn erbij. De wijnmaker en sommelier gaven uitleg bij de wijnen en de gerechten.
Tot slot waren we uitgenodigd voor een internationale luch, waarvoor we een gerecht mee moesten nemen. We kosen voor hutspot en boerenkoolstamppot. Helaas konden we er niet heen, dus hebben we het lekker zelf opgegeten.

Dat is het weer voor dit kwartaal. De foto's kan je vinden via de volgende link: https://picasaweb.google.com/lh/sredir?uname=105061489675034101602&target=ALBUM&id=6167557926031937681&authkey=Gv1sRgCKLJ2p-fkrPj-AE&feat=email