Februari 2014: Familiebezoek

Februari, de laatste zomermaand, begon net zoals januari begon met een maandelijkse farmersmarkt. We hopen iedere maand dat de mevrouw met de zelfgemaakte vijgen-olijvenprut er weer staat, maar helaas we hebben haar dit seizoen nog niet gezien. Nou ja, alleen de eerste keer in Oktober 2013, maar toen was het potje nog niet leeg. Het klinkt een beetje als een rare combinatie: vijgen en olijven, maar het is er lekker. Wel een grote doos blauwe bessen meegenomen.

De rest van februari werd gedomineerd door het bezoek van Alex zijn vader en broer. Ze landen in Auckland begin februari en zijn langzaamaan naar het zuiden van het noordereiland gereden. We hebben ze ontmoet bij Mount Bruce waar we naar kiwi’s en andere inheemse vreemde vogels gezocht hebben. Het was een leuk weerzien. We hadden schitterend weer en konden lekker buiten eten. De volgende twee dagen hebben we ze ons huis en onze omgeving laten zien; zeehonden, een vuurtoren (slechts 259 treden omhoog) en een schitterende kustlijn. Uiteraard een keertje wijnproeven en picknicken. En ook de wereldberoemde fish en chips mochten niet ontbreken.

Wij moesten na deze drie leuke dagen nog een dag werken terwijl zij de ferry opgingen voor de overtocht naar het zudiereiland. Op mijn werk hadden ze enigszins moeite om te begrijpen wanneer ik er wel en niet zou zijn. Lastig als je part-time werkt en er nog een landelijke feestdag begin februari valt (en ik had rond die feestdag ook nog een extra vrij dag opgenomen). Mijn werkdagen waren wel een beetje een gatenkaaspatroon. Die dag ook nog mijn halfjaarlijkse beoordeling gehad (niets bijzonders) en nog een beetje goed nieuws gehad. Ik werk voor twee managers en ik heb wat moeite met een van de twee, waardoor ik mijn werk niet zo leuk vind op het moment. Nu hoorde ik dat haar team wellicht onder een andere tak van de organisatie gaat vallen en dat zou betekenen dat ik niet meer voor haar hoef te werken. Duimen!
Ook Alex heeft zijn half jaarbeoordeling gehad. Ook niets bijzonders. Ze moeten op zijn werk aardig bezuinigen, er is ook een reorganisatie aan de gang, maar vooralsnog blijft hij buiten schot. We hebben ons wel regelmatig afgevraagd wie de besluiten neemt over zaken waarop bezuinigd moet worden. Een hele duur jaarlijks seminar in Auckland wordt erin gehouden terwijl geen enkele werknemer erop zit wachten om daar 4 dagen naartoe te gaan, terwijl andere opleidingsbudgetten volledig bevroren worden. Nou ja, in ieder land, bij ieder bedrijf gaat dit waarschijnlijk hetzelfde.

Na ons werk zijn we met het vliegtuig naar het zuidereiland gevlogen en daar zijn we opgepikt. We rijden met zijn vieren rond in een zespersoons camper. Een fijne verrassing, want een vierpersoons was gehuurd. Het goede weer reisde met ons mee, nauwelijks regen gehad wel een paar hele koude nachten, maar er waren genoeg dekens in de camper aanwezig zodat niemand kou hoefde te lijden. We hebben veel mooie dingen gezien, veel hadden wij er al gezien, maar doordat je in een ander seizoen bent en de weersomstandigheden anders (beter) waren, ziet het er toch allemaal weer anders uit. Een voorbeeld was de Fox gletsjer, daarvan konden wij vorig jaar eigenlijk alleen het einde zien. Nu kon je verder omhoog lopen, zodat je de gletsjer veel verder op de berg kon zien liggen. Dit was een stuk indrukwekkender.
De wild life toer in Dunedin was zoals altijd weer een hoogtepunt. Het was voor ons de derde keer dat we hem deden en ik blijf het zo schitterend vinden om de yellow eyed pinguins in hun natuurlijke omgeving te zien. Door onze kennis konden we onze gasten ook nog op een paar nesten van Little Blue penguins wijzen (met bewoners). De albatrossen hebben we nog nooit zo laag over zien vliegen. En zeehonden vervelen nooit.

Onze laatste avond zijn Alex en ik nog het centrum van Christchurch in gelopen. We wilden toch wel graag zien hoe het er nu uit ziet. De nieuwe kartonnen kathedraal (tijdelijk) vond ik tegenvallen. Alex vond hem wel erg mooi. De oude ingestorte kathedraal was indrukwekkend. Het ziet er in het echt toch heel anders uit dan op tv of op een foto. Het centrum zelf was vreemd. Veel leegstaande gebouwen die er niet al te florrissant uitzagen. Het gaf het hele centrum een spookachtige uitstraling. Het kleine tijdelijke kleurrijke winkelcentrum is wel goed gedaan. Het geeft toch een idee van wederopbouw, maar drie jaar na dato is er nog steeds veel te doen. Ik had verwacht dat ondertussen alle gebouwen wel gesloopt zouden zijn. De bloemen/plantententoonstelling op het plein voor de oude kathedraal was ook een vrolijke noot in het geheel.

De groentetuin levert nu veel groente op. Helaas veel tegelijkertijd. We hadden 4 porties boontjes ingevroren, maar na het ontdooien van een portie hebben de overige maar weggegooid (en de ontdooide niet opgegeten). Bleh, niet lekker meer, heel taai. Ik dacht dat boontjes juist een groente is die goed in te vriezen is. Ook 4 of 5 courgettes van 2 kilo konden we na de vakantie weggooien. Zonde, maar zoveel krijgen we zelf niet op en zo groot zijn ze ook niet echt lekker meer. Vlak voor de vakantie hadden we alles eraf gehaald en soep van gemaakt. Ongelooflijk hoe hard die dingen groeien in twee weken. Wel lekker frambozen gegeten. En ook de tomaten en de wortels zijn heerlijk.

Foto's volgen nog. Waarschijnlijk bij verslag van volgende maand.Het uit zoeken duurt wat langer dan gedacht.

Feija